Het is al half januari en we hebben bijna alleen zonnige dagen gehad. In januari hebben we altijd een periode met uitzonderlijke zonnige dagen, daar hebben we hier een speciale naam voor: Alkionides.
Het is nu de tijd van de wijn, olijvenpluk en de heerlijke sinaasappels!
Sommige dagen kunnen ook wel echt winters zijn, na een spannende wandeling, ga je met elkaar genieten van de sfeer in een dorpscafé. Met een ‘Kalimera'(goedendag) kom je binnen en de enkele klant die daar zit roept meteen: “Kerase tous Katerina’ ofwel ‘geef ze wat te drinken van mij’. Meteen weet je zo ook de naam van de eigenares en spreek je haar daarmee aan. In de bergen kennen ze geen tijd. Alles gaat er rustig aan toe en iedereen zit verlegen om een babbeltje met een nieuw gezicht. In het midden van het café staat een zeer inventieve houtkachel gemaakt van een oud olievat. Het is er aangenaam warm. Dan komt er een andere man binnen na een dag olijvenpukken. Toevallig ken je hem. Hij roept ‘breng de tsikudia (lokale brandy) en ‘Kerase tous’. Dan komen de kastanjes op de kachel en worden er heerlijke pasteitjes met wilde plantjes gefrituurd. Voor dat je het weet kom je er niet meer weg. Het wordt alsmaar gezelliger en de lokale eau de vie wordt bijgevuld en de veteraan die al tegen de honderd is begint te vertellen met anekdotes over vroeger en de oorlog. We beginnen elkaar aan te kijken en geven onopvallend een hint om te vertrekken. Want zo makkelijk kom je er niet weg. We vragen de rekening. Dat wordt eerst niet gehoord en dan komt er nóg wat lekkers op het tafeltje. We doen nog een poging om de rekening te vragen. Het antwoord is onduidelijk. Ik durf het niet nogmaals te vragen, dus bij vertrek laten we geld op tafel en gelukkig heeft diegene die rijdt alleen bergthee gedronken.
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.